Kardiomiopatia przerostowana jest najczęstszą dziedziczną chorobą serca oraz najczęstszą przyczyną zgonu u młodych dorosłych (1-4). Typowy obraz kliniczny charakteryzuje się przerostem mięśnia sercowego, któremu mogą towarzyszyć zmiany w budowie zastawki mitralnej oraz w aparacie podzastawkowym (5-7). 

Niemal 70% pacjentów ma stwierdzany podwyższony gradient w drodze odpływu lewej komory, będący głównie skutkiem asymetrycznego przerostu mięśnia serca. Przerost mięśnia może dotyczyć każdej lokalizacji, jednak najczęściej obejmuje segmenty przednio-przegrodowe oraz podstawne ściany przedniej (9,10). Zaburzenia w budowie zastawki mitralnej, takie jak wydłużone płatki zastawki, skrócone i nieprawidłowe dodatkowe nici ścięgniste, nieprawidłowe, przerośnięte mięśnie brodawkowate mogą predysponować do nieprawidłowej pracy zastawki mitralnej w skurczu (ruchu przedniego płatka w kierunku przegrody międzykomorowej- SAM) i dodatkowego dynamicznego wzrostu gradientu w odpływie lewej komory (DOLK). Wysoki gradient w drodze odpływu nasila objawy kardiomiopatii oraz pogarsza rokowanie (11), natomiast zabieg miektomii, wykonywany przez doświadczonego chirurga, może go skutecznie znosić w 90-95% przypadkach przy śmiertelności <1% (12-14).