Transplantologia kliniczna
To dziedzina medycyny skupiająca się wokół przeszczepiania , jest często jedynym rozwiązaniem na uratowanie ludzkiego życia.
Można uratować osoby, które zmagają się z niewydolnością narządu np. wątroby, nerki, serca, rogówki, skóry, kończyny, jelita czy płuca. Przeszczep polega na przeniesieniu żywych, zdrowych organów, tkanek lub komórek dawcy do organizmu biorcy. Transplantacja umożliwia wymianę wadliwego narządu na organ zdrowy, pochodzący od innego człowieka. W Polsce istnieje prawo tzw. zgodzie domniemanej, oznacza ona, że jeżeli zza życia nie został wyrażony sprzeciw, możemy zostać uznani za potencjalnego dawcę, jeżeli stwierdzono śmierć mózgową.
Większość przeszczepów kończy się sukcesem, jednak organizm może odrzucić „wymieniony” narząd lub tkankę. Układ autoimmunologiczny może rozpoznać narząd jako obcy i atakuje go. Dlatego bardzo starannie wybierani są dawcy (najbardziej podobny genetycznie do biorcy), często są to członkowie rodzin. Stosuje też leki immunosupresyjne, które mają ochronić narząd przed odrzuceniem.
Zawód transplantologa wymaga dużego doświadczenia i wiedzy, ze względu na wymiar trudności wykonywania zabiegów transplantologicznych. Oprócz wykonywania operacji, lekarz ma za zadanie przygotowanie chorych do zabiegów, ocena i interpretacja wyników badań, utrzymanie kontaktu z rodziną chorego i udzielanie wsparcia moralnego.
Transplantacja jako metoda leczenia
Współczesna medycyna dysponuje potężną siłą, jaką są transplantacje (przeszczepienia) narządów, tkanek i komórek. Przeszczepy ratują życie i podnoszą jego jakość.
W Polsce na różnego rodzaju przeszczepienie oczekuje obecnie ponad 5.000 chorych (1.700 na przeszczepienie narządów, 500 na przeszczepienie komórek krwiotwórczych, 3.000 na przeszczepienie rogówki). Wśród nich są pacjenci z niewydolnością nerek, chorobami wątroby, serca, płuc, chorzy na białaczkę oraz niewidomi z powodu uszkodzeń rogówki. Liczba wykonywanych transplantacji, choć stale rośnie, nie pokrywa zapotrzebowania na tę metodę leczenia, a część chorych nie doczekuje momentu przeszczepienia. Niedobór narządów i tkanek do przeszczepienia jest stałym i największym problemem medycyny transplantacyjnej, co jest dla potencjalnych biorców niejednokrotnie wyrokiem. Dlatego najważniejsza jest powszechna społeczna akceptacja i zgoda na dawstwo narządów, tkanek i komórek do przeszczepienia. Dawcą można zostać za życia (komórki krwiotwórcze szpiku lub krwi obwodowej, jedna z pary nerek) lub po śmierci (narządy i tkanki).
Operacja przeszczepienia to skomplikowane organizacyjnie i medycznie przedsięwzięcie, które wymaga zaangażowania środków, sił, wiedzy i umiejętności kilkudziesięciu wykwalifikowanych specjalistów, w tym lekarzy transplantologów i koordynatorów transplantacyjnych.
Z kolei wśród pacjentów i ich rodzin można się spotkać z przekonaniem, że przeszczepienie jest ostatecznością, której woleliby uniknąć, a życie po przeszczepieniu jest trudne i słabej jakości. Tak nie jest. Osoby żyjące przez wiele lat z czynnym przeszczepem dają świadectwo skuteczności medycyny transplantacyjnej.
Przeczytaj więcej na www.zgodanazycie.pl i link dodatkowy powyżej jako źródło.